Uzun mesafe koşucusu olan 39 yaşındaki Robert Schock, Washington'ın vahşi doğasında kayıplara karıştı. Bir günlük bir gezi için yola çıkan Schock, koşucu olması nedeniyle yanına sadece küçük bir çanta aldı. Schock, Chilliwack Nehri Yolu'nu görmek için Copper Ridge Yolu'nu kullanarak, nehri teleferikle geçerek yola çıktı. Fakat yangınlar bazı yolları yok etmiş, haritaları değiştirmişti. Schock bu yüzden yolunu kaybetti ve yaşadıklarını şöyle anlattı:
"Ben bir ultra koşucuyum. Ben bir yürüyüşçü değilim. Sırt çantaları takıp çok günlük gezilere çıkmıyorum. Balık tutmayı bilmiyorum. Bir parkuru olabildiğince hızlı bitirip eve dönmek istiyorum. Bu yüzden gömleğim yoktu. Bir şortum, Freddy'im (Schock'un evcil köpeği) vardı. Küçük sırt çantamda sadece bunlar vardı."
Schock, ''Dışarı çıktığımda patika artık orada değildi. Bu patikaya ne olduğunu merak ediyordum ve merakım beni bir şekilde devam ettirdi.'' diyerek anlattığı noktada kayboldu.
SADECE MANTAR YİYEBİLİYORDUM
İkinci gün telefonunun bozulduğunu söyleyen Schock, 3. gün köpeğini evlerini bulması için yanından gönderdiğini anlattı. Zamanın nasıl geçtiğini anlamamaya başladığını söyleyen Schock, ''İyi durumda değildim'' diyerek şunları anlattı:
"Bütün gün boyunca o şeyi yedim ve tadı pizzada veya benzeri bir şeyde yiyebileceğiniz normal bir mantar gibiydi. Meyveler dışında bütün zaman boyunca yiyebildiğim tek şey oydu, oldukça iğrençtiler."
''ÖLÜMÜN EŞİĞİNDEYDİM''
Zamanla umudunu kaybettiğini anlatan Schock, yardım çığlıklarının da azaldığını itiraf etti. People dergisine açıklamalarda bulunan Schock, 30. günde şiddetli dizanteri nedeniyle Chilliwack Nehri kıyısında yere yığıldığını ve "gerçekten ölümün eşiğindeymiş gibi hissettiğini" söyledi:
"Orada çıplak oturuyordum ve geceyi atlatamayacağımı biliyordum. Bu yüzden, 'Son kez çığlık atacağım' dedim. 'Yardım edin!' dedim."
Schock'un bu yardım çığlıkları bölgede bulunan Pasifik Kuzeybatısı Patika Derneği üyeleri tarafından duyuldu. Patikada bakım yapan üyeler, nehir kıyısında Schock'u buldu ve acil olarak hastaneye kaldırılmasına yardım etti.
Schock, kendisini bulan ilk müdahale ekipleri ve kurtarma görevlileri hakkında, "O gün orada bulunan insanlara ne kadar minnettar olduğumu söylemek yetersiz kalır çünkü bitiş çizgisine oldukça yaklaşmıştık." dedi.